انجيلي درخت کهن يادگار دوره سوم زميني شناسي است که در جنگل هاي هيرکاني شمال کشورمان ماوا گزيده؛ درختي به غايت باشکوه و دوست داشتني

درختی به ارتفاع 40-45 متر با تاجی گسترده و تنه ای راست و به قطر 100 سانتی متر ی باشد.پوست آن در ابتدا صاف و مخاکستری که بعدها دارای شکاف های عمودی وسطی و رنگ خاکستری مایل به سیاه می شود.شاخه های جوان و یکساله ستبر و تنوند و راست،خاکستری روشن تا مایل به سبز و با جوانه های زمستانی تقابل و سیاه مخملی مشخص و واضح می باشند.برخی از انشعابات کوتاه آن حالت خمیده و منحنی دارند.برگها از تعداد زیادی برگچه های بدون دمبرگ تشکیل شدند.برگچه ها نیزه ای شکل،بعضی وقتها تا 12 سانتی تر طول دارند،نوکدار و در حاشیه مضرس،در سطح رو سبز تیره و در سطح زیر سبز روشن می باشند.در پاییز تغییر رنگ واضحی نمی دهند.معمولا فقط مایل به خاکستری یا قهوه ای می شوند و یا هنگامیکه هنوز سبز هستند می ریزند.گل های پلی گام بصورت پانیکولهای متراکم و افراشته و بدون گلپوش می باشند.گل های هرمافرودیت دارای دو پرچم مشخص با بساک قرمز رنگ و کلاله دو قسمتی هستند.گلهای نر فقط دارای دو پرچم و گلهای ماده دارای یک مادگی و تعدادی پرچم عقیم می باشند.گلها قبل از برگها و معمولا در فروردین ظاهر می شوند.

یوز تنها گربه سانی است که از دور شباهت زیادی به سگ سانان دارد. دست و پای بلند، بدن کشیده و باریک، سینه فراخ و شکم بالای او شبیه سگ تازی است. ولی بر خلاف سگ سانان سر کوچک و گرد، پوزه ای کوتاه و گوش هایی کوچک و گرد دارد. می توان یوز را به سگی با کله گربه تشبیه کرد. مردمک چشم گرد است. موها زبر، موهای پشت گردن کمی بلندتر و یال مانند است. در بچه ها یال ها بسیار بلندند و تمام سر، گردن و پشت را می پوشانند. رنگ پشت، زرد تا زرد متمایل به قرمز و زیر بدن سفبد است. سطح بدن از خال های گرد، سیاه و توپر پوشیده شده است (در پلن اکثر خال ها درشت و توخالی هستند). در ناحیه صورت نوار سیاه رنگی که شبیه ریختن اشک است از گوشه داخلی چشم تا گوشه دهان امتداد می یابد. خط اشکی می تواند با کاهش اثرات تابش نور خورشید باعث دید بهتر حیوان شود. در یک سوم انتهایی دم بلندش، حلقه های سیاهی وجود دارد که آخرین حلقه اش پهن تر است. بر خلاف سایر گربه سانان ناخن ها فقط کمی قابل جمع شدن است. پنجه ها نسبت به سایر گربه سانان باریک تر و قدری شبیه سگ سانان است (بچه ها تا شش ماهگی قادرند ناخن ها را جمع کنند) پینه های کف پاها نیز مانند سگ سانان سفت است. 

گیاهان کویر

گیاهان بیابان با توجه به توانایی سازگاریشان برای زیستن در اقلیم خشک، زمین های شور و یا شنی به ترتیب در زمره خشکی پسندها، شورپسندها و شن دوست ها قرار می گیرند. این سازگاری با تغییراتی در شکل درونی و ساختار درونی آن همراه است. برخی گیاهان بیابان انند تاغ با سازگاری در اقلیم خشک، زمین های شور و یا شنی در هر سه دسته این گیاهان قرار میگیرند.

ارمک :

گیاه مقدس نیاکان